Związek na co dzień

DZIEŃ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH

Wspominamy, pamiętamy 
Czas zadumy, refleksji, milczenia, spokoju i modlitwy....

Koło nr 5 ZŻWP w Ustce jak każdego roku, tak i w tym 2025 r. przeprowadziło akcję „Światełko dla koleżanek, kolegów, którzy odeszli”.

Ten dzień jest okazją do zadumy, do przemyśleń o tym co było; o przemijaniu. Poddając się wspomnieniom, myślami jesteśmy ze swoimi bliskimi , którzy odeszli; zastanawiamy się , kim byli dla nas, ile znaczyli w naszym życiu i jacy byli za życia; czego dokonali, a co nie zdążyli zrobić…. Przynosimy na groby znicze, świece, kwiaty. Ten dzień jest też okazją do spotkań z rodziną, z przyjaciółmi, znajomymi, których na co dzień nie ma czasu odwiedzać; z którymi z różnych powodów tracimy kontakt. Jest to również dobry moment na refleksje także nad własnym życiem, nad przeszłością, teraźniejszością i przyszłością. Jest to okazja do wspomnień, do dzielenia się troskami, kłopotami i radością.

Jest też szczególnym dniem dla osób, które z różnych powodów poszukają swoich bliskich; wiele takich osób zaginęło bez śladu i wieści. Gdy umiera ktoś bliski, możemy być przy nim, pożegnać się, pochować ciało. Czujemy ogromny ból, jednak wiemy, co się stało, możemy pomodlić się, zapalić znicze, postawić kwiaty. Zupełnie inną sytuacją jest, gdy zaginie bez wieści bliska nam osoba, nie wiadomo gdzie może być, co może się z nią dziać i co najważniejsze - czy żyje?

W takich przypadkach poszukiwania mogą trwać tygodniami, miesiącami, a nawet latami. Wraz z upływem czasu poszukująca rodzina traci nadzieję na powrót zaginionej osoby i może tylko przypuszczać, że osoba ta już nie żyje. Przedłużające się poszukiwania sprawiają, że żyje się w ciągłej niepewności o los bliskiej osoby, często jest to niesamowicie trudne do udźwignięcia, ponieważ nie można jej oficjalnie pochować, pójść na jej grób jeśli nie żyje, pomodlić się i zapalić znicze, co jest symbolicznym wyrazem pamięci o zmarłej osobie.

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostaje bez niego
Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć
kochamy wciąż za mało i stale za późno
Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny
Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą

(autor ks. Jan Twardowski)

„Spieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą” - nad tymi słowami zastanawiamy się wówczas, gdy już ktoś odchodzi, kiedy kogoś już w naszym życiu brak, zauważamy, że nam zabrakło czasu, by go kochać i słuchać, brać z niego przykład, zdajemy sobie sprawę jak bardzo był dla nas ważny i jaką pozostawił w nas pustkę po sobie, zapominamy o tym, że z momentem przyjścia na ten świat nieuchronnie zbliżamy się ku śmierci i gdy dopiero człowiek odchodzi, zdajemy sobie sprawę z tego kim był i co dla nas znaczył…, jednak jest już za późno na słowa…. „Śpieszmy się kochać” jest rodzajem wezwania do wykorzystywania czasu, jaki jest dany, więc czyńmy to, aby nie było za późno……

« Powrót do listy