HONOROWY PREZES ZWIĄZKU
Gen. dyw. dr Franciszek PUCHAŁA
Urodził się 18 lutego 1941 roku w Przecławce w powiecie pińczowskim. Po ukończeniu szkoły powszechnej kształcił się w liceum ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki w Działoszycach.
W 1959 roku zdał maturę i uzyskał świadectwo dojrzałości. w tym też roku wstąpił do Oficerskiej Szkoły Artylerii im. gen. Józefa Bema w Toruniu. W 1962 roku ukończył ją z wyróżnieniem i został promowany na stopień podporucznika. Zawodową służbę wojskową rozpoczął jako dowódca plutonu w Podoficerskiej Szkole Artylerii 5 Brygady KBW Ziemi Krakowskiej (Wojsk Obrony Wewnętrznej).
W 1966 roku mianowany na stopień porucznika. Dwa lata później rozpoczął studia w Akademii Sztabu Generalnego, które ukończył z wyróżnieniem w 1971 roku i został mianowany na stopień kapitana.
Po ukończeniu studiów został wyznaczony na stanowisko starszego pomocnika kierownika Naukowej Informacji Wojskowej w tej uczelni, a następnie na starszego oficera operacyjnego w sztabie 2 Sudeckiego Pułku Czołgów 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej w Opolu. W latach 1972 - 1973 był szefem sztabu 10 Pułku Czołgów tejże dywizji. W 1973 roku objął stanowisko szefa wydziału operacyjnego 10 DPanc. W lutym 1974 roku został mianowany na stopień majora. w latach 1974 - 1976 pełnił funkcję szefa sztabu tej dywizji. W 1976 roku został mianowany na stopień podpułkownika i skierowany na studia w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR, które ukończył w 1978 roku.
Następnie pełnił służbę w sztabie Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy na stanowisku szefa Oddziału Operacyjnego - zastępcy szefa sztabu okręgu. w 1979 roku został mianowany na stopień pułkownika. W marcu 1980 roku objął stanowisko szefa Oddziału Gotowości Bojowej i Dowodzenia - zastępcy szefa Zarządu Operacyjnego Sztabu Generalnego WP. We wrześniu 1982 roku został szefem Oddziału Planowania Ogólnego - zastępcą Szefa Zarządu Operacyjnego SG WP. W latach 1984 - 1989 był szefem Zarządu Operacyjnego, a następnie zastępcą szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego do spraw operacyjnych. W 1984 roku został mianowany na stopień generała brygady. W roku 1987 ukończył Wyższy Kurs Akademicki (WAK) przy ASG Sił Zbrojnych Związku Radzieckiego. W 1989 roku został mianowany generałem dywizji. w 1990 roku objął funkcję I zastępcy szefa Sztabu Generalnego WP. U schyłku działalności Układu Warszawskiego brał udział w pracach polskich cywilno-wojskowych grup eksperckich nad projektem jego zreformowania oraz rozwiązania. Uczestniczył w opracowaniu nowej doktryny obronnej Polski. Brał udział w pracach nad programami restrukturyzacji i modernizacji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, a także w pracach związanych z uczestnictwem Polski w programie „Partnerstwo dla Pokoju” oraz z procesem akcesyjnym Polski do NATO. W 1992 roku został ze względów politycznych odwołany ze stanowiska i przeniesiony do dyspozycji Ministra Obrony Narodowej. W latach 1993 - 1997 pełnił służbę na stanowiskach inspektora Grupy Inspektorów Kierownictwa SG WP oraz szefa Zespołu Inspektorów MON. W 1997 roku został asystentem szefa SG WP. W latach 1999 - 2001 był przewodniczącym Komitetu Redakcyjnego „Myśli Wojskowej” i „Biuletynu Informacyjnego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego”.
W lutym 2001 roku zakończył zawodową służbę wojskową i został przeniesiony w stan spoczynku. Przez kolejnych pięć lat był pracownikiem służby cywilnej Ministerstwa Obrony Narodowej. Został uhonorowany wieloma odznaczeniami, m.in.: Krzyżami Kawalerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” oraz Złotym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”.
Gen. dyw. dr Franciszek Puchała specjalizuje się w dziedzinie nauk o bezpieczeństwie. Uczestniczył w kilku konferencjach naukowych poświęconych tej problematyce. Opublikował ponad 40 artykułów na temat najnowszej historii Wojska Polskiego na łamach „Przeglądu Historyczno-Wojskowego”, „Polski Zbrojnej”, kwartalnika „Bellona” oraz „Głosu Weterana i Rezerwisty”. Był przewodniczącym zespołu autorskiego i współautorem monografii pt.: „Sztab Generalny (Główny) Wojska Polskiego 1918 - 2003”. Do jego najważniejszych publikacji książkowych należą: „Sztab Generalny Wojska Polskiego w latach 1945 - 1990. Działalność strategiczno-operacyjna”, „Sekrety Sztabu Generalnego pojałtańskiej Polski”, „Szpieg CIA w polskim Sztabie Generalnym”, „Budowa potencjału bojowego Wojska Polskiego 1945–1990” oraz „Kulisy stanu wojennego 1981 - 1983”.
W latach 2004 - 2007 kierował Klubem Generałów Wojska Polskiego.
W latach 2013 - 2017 był prezesem Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.
Był członkiem władz krajowych Federacji Stowarzyszeń Rezerwistów i Weteranów Sił Zbrojnych RP oraz Federacji Stowarzyszeń Służb Mundurowych. Należy do Warszawskiego Klubu Przyjaciół Ziemi Kieleckiej.
Gen. dyw. Adam RĘBACZ
Gen. dyw. Adam Rębacz w latach 1964-1967 był słuchaczem Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych w Poznaniu. W latach 1967-1975 był dowódcą plutonu i kompanii czołgów, a następnie pomocnikiem szefa sztabu ds. operacyjnych w 27 Pułku Czołgów Średnich w Gubinie. W latach 1975-1978 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie.
W 1978 roku został wykładowcą taktyki w Katedrze Taktyki Ogólnej Akademii Sztabu Generalnego w Warszawie. W 1980 roku objął stanowisko starszego oficera operacyjnego w Sztabie Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. Następnie pełnił funkcję szefa sztabu 73 Pułku Czołgów Średnich w Gubinie. W latach 1981-1984 dowodził 23 Pułkiem Czołgów Średnich w Słubicach. Następnie został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej w Żaganiu. W 1987 roku został dowódcą tej dywizji. W latach 1987-1989 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie. Po ukończeniu studiów powrócił na stanowisko dowódcy 11 DPanc.
W listopadzie 1991 roku otrzymał stopień generała brygady. W 1992 roku pełnił obowiązki szefa Departamentu Wychowania WP. W 1993 roku został zastępcą dyrektora, a w 1996 roku dyrektorem Departamentu Kontroli MON. W tym samym roku został mianowany na stopień generała dywizji. W latach 1997-1998 sprawował funkcję dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego a w latach 1998-2001 dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego. W 2005 r. został przeniesiony w stan spoczynku.
W latach 2005-2010 r. pełnił funkcję Prezesa Zarządu Głównego Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego, a od maja 2010 r. do września 2013 r. Prezes Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.
Ponadto w latach 2009-2012 był Prezydentem Federacji Stowarzyszeń Służb Mundurowych RP.
Płk dr inż. Zenon BIESAGA
Płk dr inż. Zenon Biesaga urodził się 19 grudnia 1926 r. w Sosnowcu. Do wybuchu wojny z Niemcami w 1939 r. ukończył sześć klas szkoły powszechnej, po wyzwoleniu zaś - gimnazjum i liceum mechaniczne. W 1949 r. został powołany do Szkolnej Kompanii Oficerów Rezerwy nr 13 w Wałczu.
W 1951 roku ukończył Oficerską Szkołę Topografów w Jeleniej Górze. Po ukończeniu szkoły służbę zawodową rozpoczął w 1 Samodzielnym Oddziale Topograficznym Sztabu Generalnego WP. Od 1953 do 1955 roku pełnił służbę w Samodzielnym Oddziale Fotogrametrycznym w Warszawie. Następnie do 1958 r. był kierownikiem grupy w 22 Samodzielnym Oddziale Topogeodezyjnym w Komorowie. Stąd został przeniesiony do Zarządu Topograficznego Sztabu Generalnego WP, gdzie kierował m.in. Wydziałem Automatyzacji i Mechanizacji. W tym czasie ukończył studia na Politechnice Warszawskiej, a w 1962 r. - w Wojskowej Akademii Technicznej. W 1963 r. powrócił do Komorowa, by objąć dowodzenie 22 Samodzielnym Oddziałem Topogeodezyjnym. Od 1967 r. aż do odejścia w stan spoczynku pełnił służbę w Zarządzie Topograficznym Sztabu Generalnego WP najpierw na stanowisku szefa oddziału, a następnie zastępcy szefa zarządu. W 1983 r. został szefem Zarządu Topograficznego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - szefem Wojskowej Służby Topograficznej. 15 stycznia 1990 roku został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku.
Za osiągnięcia w służbie został uhonorowany m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Po odejściu w stan spoczynku włączył się w wir pracy społecznej w Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych. W 1993 r. został wybrany przewodniczącym Zarządu Koła nr 7 w Warszawie. W listopadzie 1993 r. podczas IV Krajowego Zjazdu Delegatów Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych został wybrany do Prezydium Zarządu Głównego, gdzie został sekretarzem generalnym. Rok później płk. Zenonowi Biesadze powierzono zaszczytną funkcję Prezesa Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy WP. Nieprzerwanie przez trzy kadencje kierował Związkiem. W 2006 r. po upływie trzeciej z kolei kadencji prezes Zenon Biesaga odszedł na zasłużony odpoczynek.
W uznaniu wielkich zasług dla naszej związkowej społeczności nadano mu tytuł Honorowego Prezesa Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.
Pełnił także funkcję wiceprezesa Federacji Stowarzyszeń Rezerwistów i Weteranów Sił Zbrojnych RP.