Adres Zarządu Głównego:
ul. Miklaszewskiego 5, 02-776 Warszawa
e-mail: zzwp@op.pl
Organizacja pożytku publicznego KRS 0000141267
Rachunek Bankowy Zarządu Głównego: 45 1240 6104 1111 0000 4784 5055
Powiada się, że ludzka pamięć może być zwodnicza i szybko zaciera ludzkie przeżycia. Ale nie u naszego Jubilata mjr. Franciszka Ziętkiewicza, członka Koła nr 7 w Rzeszowie. Człowieka, który dwudziesty wiek zna z autopsji.
Pan mjr Ziętkiewicz, 1 grudnia 2007 r. obchodził 103 rocznicę urodzin. Jest rzeszowianinem. Tu pobierał naukę w szkole powszechnej i średniej. Marzył, aby zostać nauczycielem, bo takie miał powołanie i predyspozycje, a został żołnierzem. Zatrudnił się w charakterze nauczyciela wiejskiej szkoły w Giejstunach koło Wilna. Nie wyrażał zgody na zwalnianie dzieci w czasie prac wiosenno-letnich i jesiennych. Na mocy decyzji inspektora szkolnego 1 grudnia 1926 r. został skierowany do odbycia służby wojskowej, którą odbywał w baterii 3 Dywizjonu Artylerii Konnej w Wilnie. Został w służbie zawodowej. Wojna zastała go w 2 Baterii Artylerii swojego dywizjonu na stanowisku ogniomistrza w składzie jednostki Armii Łódź. Uczestniczył w walkach odwrotowych aż pod Rawę Ruską. Od tego czasu dla Franciszka Ziętkiewicza zaczęło się tułacze życie. Jako internowany pracował przy budowie dróg w rejonie Smoleńska, a następnie poznawał lasy syberyjskie, kopalnie niklu w Norylsku i kopalnie węgla w okręgu irkuckim.
W październiku 1943 r. był już w 3 Dywizji Piechoty im. Romualda Traugutta w Sielcach. Jako artylerzysta 8 Pułku Piechoty w lipcu 1944 r. znalazł się w ojczystym kraju. Walczył na Przyczółku Warecko-Magnuszewskim i na Pradze. Wyzwalał Warszawę, bił się na Wale Pomorskim i o Kołobrzeg, forsował Odrę, by wziąć udział w operacji berlińskiej.
Po zakończeniu wojny, przyszło mu znaleźć się na wschodnich rubieżach kraju ogarniętych walkami z UPA.
Za udział w wojnie został odznaczony Krzyżem Walecznych i srebrnym medalem „Za Zasługi Na Polu Chwały”.
W swojej karierze wojskowej był dowódcą plutonu i baterii, adiutantem i oficerem personalnym pułku. Za udział w tzw. „sprawie zamojsko-lubelskiej” został skazany, a następnie zrehabilitowany. Będąc w rezerwie podjął pracę w dziale inwestycji Zakładów Mięsnych w Giżycku. Pracował w radzie zakładowej swojego zakładu przez dwie kadencje, był ławnikiem Sądu Powiatowego w Giżycku.
W 1970 r. przeniósł się na stałe do Rzeszowa. Od 18 marca 1981 r. jest członkiem Koła nr 7 ZBŻZiOR WP w Rzeszowie. Przez wiele lat kierował Kołem nr 6 Związku Kombatantów. W organizacji wojewódzkiej Związku należał do lektorskiego zespołu. Za działalność społeczną, pracę zawodową i służbę w wojsku został odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i wieloma odznaczeniami państwowymi, resortowymi oraz organizacji paramilitarnych i społecznych. Kiedy obchodził swoje 100-lecie jeszcze prezesował swojemu kołu na osiedlu Dąbrowskiego. Mimo sędziwego wieku recytuje „Iliadę” w języku Homera, bo ma umysł wręcz młodzieńczy. Prenumerator „Głosu Weterana i Rezerwisty”. Jest w stałym kontakcie z zarządem swojego Koła.
Do Honorowego Człowieka Związku Roku 2007 majora Franciszka Ziętkiewicza z uroczystą wizytą udała się 8 kwietnia do Rzeszowa delegacja Zarządu Głównego Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego na czele z prezesem ZG gen. dyw. Adamem Rębaczem oraz wiceprezesem ds. socjalno-zdrowotnych płk. Aleksandrem Kubackim i członkiem Prezydium ZG Związku Józefem Mroczką. Zarząd Wojewódzki reprezentowali prezes płk dr Antoni Macioszek, wiceprezes ZW ppłk Jan Brodawka, wiceprezes Koła nr 7 przy WKU ppłk inż. Adam Trędowicz.
Gen. Adam Rębacz złożył wyróżnionemu tytułem „Człowieka Związku...” gratulacje oraz najserdeczniejsze życzenia długich lat życia w zdrowiu, jak najlepszej kondycji którą Pan Franciszek ciągle prezentuje. Na pamiątkę tego wydarzenia prezes Zarządu Głównego wręczył artystycznie wykonany dyplom z podobizną Jubilata.
Z tej okazji przekazane zostały życzenia wszystkiego najlepszego od całego Związku Małżonce pani Barbarze.
Prawda jest taka, że to właśnie prezes Koła nr 25 ZBŻZiOR WP w Olkuszu natknął redaktorów „GWiR”, aby zainicjowali konkurs na „Człowieka Roku ZBŻZiOR WP”.
Otóż latem 2007 r. w Olkuszu odsłonięto przedwojenny pomnik Józefa Piłsudskiego, a głównym celebrantem uroczystości był kpt. Marian Buczek, jeden z najmłodszych ludzi w naszym Związku.
I nie byłoby nic w tym dziwnego, gdyby nie postawa kolegi prezesa, mundur oficera WP, sprężysta postawa, dykcja, uśmiech na twarzy, zachowanie sprawiły, że byliśmy zachwyceni mistrzem ceremonii.
Koło Mariana Buczka należy do najaktywniejszych, a ponieważ jego członkowie są najmłodszymi byłymi żołnierzami WP i prezes pracuje jako rezerwista w starostwie - im przypadło to wyróżnienie. A jak wygląda działalność prezesa i Koła na co dzień? Prezes Marian Buczek w wywiadzie dla „GWiR” stwierdził, że nie napotykają na żadne problemy.
Dobrze układa się współpraca ze starostami powiatu, a już szczególnie z dowództwem krakowskiej 6BDSz i WSzW w Katowicach.
Koło liczy 30 członków wśród których do najaktywniejszych należą koledzy: Jerzy Dubaj, Stanisław Murdzek i Janusz Zaremba. Większość pełniła służbę w byłym OPK i administracji wojskowej. Marian Buczek wywodzi się z 1 Brygady Rakietowej, gdzie był starszym oficerem operacyjnym sztabu.
W Związku działał od 1984 r., byl współzałożycielem Koła „Budowlani” i przez dwie kadencje jego sekretarzem, aktywny członek Zarządu Wojewódzkiego od 1997 r., przez jedną kadencję przewodniczący Komisji Socjalnej i Zdrowia ZW i już drugą kadencję wiceprezes Zarządu Wojewódzkiego ds. Socjalnych i Zdrowia. Wielki społecznik, działający z wyjątkowym zaangażowaniem, wręcz z pasją, niezwykle lubiany i szanowany, często zapraszany na spotkania, człowiek wielkiego serca, niezwykle wrażliwy na problemy emerytów i rencistów wojskowych potrzebujących pomocy, wyjątkowo dla nich życzliwy i uczynny, mocny filar Zarządu Wojewódzkiego Związku we Wrocławiu. Jego zasługą m.in. było opracowanie systemu w zakresie pomocy socjalnej i zdrowia dla emerytów i rencistów wojskowych, w tym opieki paliatywnej, we Wrocławiu. System ten działa doskonale, co stwierdzały kontrole z Zarządu Głównego i Wojewódzkiej Komisji Rewizyjnej.
Dzięki dobrej współpracy z Wojskowym Biurem Emerytalnym znalazł nowe rozwiązania efektywnej pomocy socjalnej i zdrowotnej dla środowiska wojskowego.
Różnymi sposobami i metodami poszukiwał i znajdował w tym środowisku osoby szczególnie potrzebujące takiej pomocy i czynił wszystko, aby w odpowiedniej formie im ją udzielić. Organizował również akcje paczek żywnościowych dla najuboższych, co jest ewenementem w naszym Związku.
Co roku, organizował na profesjonalnym poziomie podróże wojskowo-historyczno-patriotyczne szlakiem walk 1 i 2 Armii Wojska Polskiego, ze składaniem kwiatów na cmentarzach wojennych i zwiedzaniem muzeów oręża polskiego w Warszawie, Kołobrzegu i Drzonowie na Ziemi Lubuskiej.
Organizował podróże zagraniczne historyczno-kulturalno-patriotyczne:
- w 2006 r. - do Reims, Paryża, Brukseli, Waterloo i Amsterdamu, szlakiem walk 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka);
- w 2007 r. po Ziemi Włoskiej (Padwa, Asyż, Rzym, Watykan, Pompeje, Neapol, San Marino i Wenecja, szlakiem walk II Korpusu Polskiego gen. W. Andersa).
Był współorganizatorem, cieszących się dużą popularnością, turniejów brydżowych i mistrzostw w tenisie ziemnym.
Kolega chor. Marian Kaczkowski jest prezesem Koła Związku przy WKU w Garwolinie i jego Koło wchodzi w skład Zarządu Rejonowego w Siedlcach, którego jest członkiem.
Od lat kierowane przez niego Koło uznawane jest za najlepsze w rejonie. Jako pasjonat strzelectwa każdą wolną chwilę spędza na swojej prywatnej strzelnicy położonej w Kacprówku koło Garwolina. Pięknie urządzona strzelnica pozwala miło spędzić czas i sprawdzić umiejętności strzeleckie kolegów. W odrestaurowanym dworku modrzewiowym w jednym z pokoi można obejrzeć całą kolekcją zdobytych pucharów, medali, dyplomów i innych pamiątek z zawodów strzeleckich.
Wokół strzelnicy rozstawiony jest sprzęt wojskowy z demobilu. Dla chętnych na dłuższy pobyt u pana Mariana oczekuje kilka świetnie wyposażonych domków campingowych i dwa stawy rybne.
Kolega Marian, człowiek społecznik, oddany sprawie Związku znalazł pomocną dłoń w osobie wieloletniego burmistrza Garwolina pana ppłk. Tadeusza Mikulskiego (członka naszego Związku).
